گروه تندرستي: تحقيقات نشان ميدهد که افسردگي با شديدتر شدن خشکي چشم مرتبط است؛ به نظر ميرسد کم شدن برق چشمها در دوران افسردگي به دليل مردمکهاي منقبضشده و خشکي بيشتر چشم باشد.
چشم دوقطبي وضعيتي است که در فرد مبتلا به اختلال رواني دوقطبي به وجود ميآيد و تغيير در ويژگيهايي مانند اندازه مردمک، نوع نگاه و درخشندگي چشمها از جمله علائم دوقطبي شدن چشم در طول دورههاي مشخص اين بيماري به شمار ميروند.
اختلال دوقطبي با تغييراتي خاص در خلقوخو و رفتار تعريف ميشود که در دو حالت شيدايي (مانيک) يا افسردگي رخ ميدهد و شواهدي وجود دارد که نشان ميدهد ممکن است همراه با شروع شيدايي يا افسردگي، در حرکات چشمها نيز تغييراتي ايجاد شود.
وريولهلت در گزارشي، تغييرات چشمهاي دوقطبي را تعريف و تغييرات ظاهري چشمها در دوران شيدايي و افسردگي بيماران مبتلا به اختلال دوقطبي را شرح ميدهد.
چشمهاي دوقطبي در دوره شيدايي
دورههاي شيدايي حداقل يک هفتهاياند و معمولا با احساس شادي شديد و افزايش انرژي فرد مشخص ميشوند. در برخي موارد، اين احساسات شديد ممکن است به صورت بيقراري و تحريکپذيري هم بروز کند.
چشمهاي دوقطبي در طول دوره شيدايي ميتوانند حالت سرخوشي و شادي را که بدن در اين دوره با آن مواجه است، منعکس کند و در دوره شيدايي، اين ويژگيها را نيز داشته باشند:
گشادشدن مردمک
مردمک گشادشده حالتي است که در آن دايره تاريک ميان چشم در واکنش به عوامل داخلي يا خارجي گشاد و بزرگ ميشود. اندازه مردمک از طريق سيستم عصبي خودکار کنترل ميشود که فرايندهاي غيرارادي بدن را تنظيم ميکند. گشاد شدن مردمک در دوره شيدايي ميتواند با افزايش سطح نورادرنالين در بدن در طول دورههاي شيدايي مرتبط باشد.
تغيير رنگ چشم
به گفته محققان، تغيير رنگ گزارششده در چشم افراد در طول دورههاي شيدايي ميتواند به دليل گسترش سطح تماس مردمکهاي گشادشده تيره و صلبيه يا سفيده سخت چشمــ که حدود 80 درصد آن را ميپوشاندــ باشد.
چشمهاي درخشان
در طول دوره شيدايي، چشمها برق ميزنند و بدون وقفه و لرزش ميدرخشند که به »چشمان درخشان« هم تعبير ميشود و يکي از رايجترين مشاهدات گزارششده در اين دوران است. اين پديده ميتواند با احساسات سرخوشي و هيجان که در دوره شيدايي رخ ميدهد، مرتبط باشد.
نگاه مستقيم خيره
نگاه مستقيم هنگام ارتباط به نشانهاي براي جلب توجه و قصد ارتباط گرفتن تعبير ميشود اما افراد مبتلا به اختلال دوقطبي بهويژه در دوره شيدايي ممکن است به شکلي افراطي و غيرواقعي احساس کنند که نگاه ديگران متوجه آنان است و بيشتر از ديگران مستقيم در چشم کسي نگاه کنند.
چشمهاي دوقطبي در دوران افسردگي
دورههاي افسردگي در اختلال دوقطبي دورههايي حداقل دوهفتهاياند که در طول آن، فرد مبتلا احساس نااميدي و غم شديد دارد. در اين موارد، افراد اغلب علاقهشان را به روابط و فعاليتهايي که معمولا از آن لذت ميبرند، از دست ميدهند.
چشم دوقطبي بيشتر در دوره افسردگي گزارش ميشوند تا در دوره شيدايي. چشمهاي دوقطبي در طول دورههاي افسردگي اين نشانهها را دارند:
مردمک منقبض
گشاد يا تنگ شدن مردمک چشم با حس بردن يا باختن مرتبط است و محققان دريافتهاند که بين ميزان گشاد شدن مردمک چشم در پاسخ به پاداش موردانتظار و شدت افسردگي ارتباط وجود دارد و هرچه افسردگي شديدتر باشد، مردمک چشم کمتر باز ميشود.
تغيير رنگ چشم
دورههاي افسردگي با کاهش واکنشپذيري چهره در اطراف چشمها مرتبط است و معمولا درخشندگي کمتري ايجاد ميکند. واکنشهاي صورت مانند حرکات آهسته چشمها يا پلکهاي افتاده در طول دوره افسردگي ممکن است باعث شود چشمها تيرهتر و کدرتر به نظر برسد.
کم شدن برق چشمها
تحقيقات نشان ميدهد که افسردگي با شديدتر شدن خشکي چشم مرتبط است. به نظر ميرسد کم شدن برق چشمها در دوران افسردگي به دليل مردمکهاي منقبضشده و خشکي بيشتر چشم باشد.
پرهيز از نگاه مستقيم
بر اساس گزارشهاي مشاهدات، محققان خاطرنشان ميکنند که افراد مبتلا به اختلال دوقطبي در دوره افسردگي کمتر مستقيم به کسي نگاه ميکنند. کم شدن نگاه مستقيم ممکن است به کاهش و ضعيف شدن عملکرد افراد در حالت افسردگي ارتباط داشته باشد.با تمام اينها بايد بدانيم که چشم دوقطبي روش قابلاعتمادي براي تشخيص اختلال دوقطبي در يک فرد يا شروع دوره شيدايي يا افسردگي نيست و تشخيص و درمان اختلال دوقطبي به ارزيابي يک متخصص سلامت روان مانند روانپزشک يا روانشناس نياز دارد که از طريق معاينه جسمي و سوالاتي در مورد علائم بيمار و شدت آنها انجام ميشود.
نشانههايي براي تشخيص
اگر فکر ميکنيد کسي چشمهاي دوقطبي دارد، در او به دنبال علائم زير بگرديد تا شايد به شما کمک کنند بفهميد آيا او دچار يک حالت شيدايي يا افسردگي است و نياز به حمايت دارد يا خير.
از نشانههاي دوران شيدايي ميتوان به احساس گيجي، سرخوشي، بيقراري، پرتشدن حواس به راحتي، تحريکپذيري، صحبتکردن سريع و بلند، پرانرژي بودن با وجود بيخوابي، احساس قدرتمند بودن يا داشتن استعداد خاص، شرکت در رفتارهاي پرخطر مانند پرخوري، زيادهروي در نوشيدن الکل، رانندگي با بياحتياطي، خرج کردن بيش از حد يا رابطه جنسي بيپروا اشاره کرد.
علائم يک دوره افسردگي هم ميتواند به صورت احساس غم و اندوه، اضطراب، پوچي، خستگي، بيعلاقگي به فعاليتها، فراموشي، مشکل در تمرکز، خواب زياد يا کم، پرخوري يا کمخوري و افکار خودکشي يا مرگ ظاهر شود.
راههاي حمايتي کداماند؟
تغييرات آشکار و مشخص در خلقوخو و رفتار طبيعي بهترين راه شناسايي فرد مبتلا به اختلال دو قطبي است. بنياد بينالمللي اختلال دوقطبي در حمايت از افراد مبتلا به اين اختلال، نکاتي را پيشنهاد کرده است:
از به کار بردن عباراتي »آرام باش« خودداري کنيد، زيرا آنها ممکن است قادر به کنترل خلقوخو و رفتارشان نباشند.
کارهاي آنها را به خود نگيريد و شخصي نکنيد. حال روحي و رفتار آنها به برخورد شما ربطي ندارد.
اگر ميخواهند تنها باشند، به آنها فضا بدهيد، با اين حال اگر در مورد خودآزاري يا آسيب به ديگران حرف ميزنند، احتمالا مداخله شما ضروري خواهد بود.
به گزارش امانت به نقل از سلامت نيوز،آنها را از انجام دادن رفتارهاي آسيبزننده ماننده زيادهروي در نوشيدن الکل يا بروز رفتارهايي مغاير با زندگي سالم بازداريد.
در صورت لزوم با روانپزشک و رواندرمانگر تماس بگيريد و آنها را هم به اين کار تشويق کنيد.
از حمايتهاي عاطفي، رواني و فيزيکي به اين افراد دريغ نکنيد؛ از گذراندن وقت با آنها گرفته تا در آغوش کشيدن و ابراز محبت و ارائه کمک براي موفقيت آنان در مسير درمان.