لسلي آلدرمن، يک روان درمانگر مستقر در بروکلين است که درباره تأثيرات نااميدي بر سلامت روان صحبت کرده است. به گفته اين خانم دکتر افراد تا حدي غيرعادي و نگران کننده خسته و نااميد هستند.
لسلي آلدرمن مي‌گويد: »در طول بهار 2020 درست با شروع همه‌گيري، سؤالي که همه بيمارانم مي‌پرسيدند درباره زمان بازگشت زندگيشان به حالت عادي بود. با اين حال اکنون ديگر هيچ کس با من در مورد بازگشت به حالت عادي صحبت نمي‌کند. به نظر مي‌رسد مردم معتقدند هرج و مرجي که اکنون در دنيا تجربه مي‌کنيم غيرقابل حل است و براي مدتي طولاني همراه ما خواهد بود.«
او ادامه داد: »بيماراني که در مورد رويدادهاي ملي و جهاني نگران بودند و در طول همه گيري به وضوح ترسيده بودند، اما اکنون خسته به نظر مي‌رسند. بسياري از بيماران من دچار بدبيني شده‌اند و غرق در مسائلي هستند که خارج از کنترل آن‌هاست«.
لسلي آلدرمن اين احساس خستگي و نااميدي را »خستگي از اميد« خطاب کرده است. مردم از اميد به پايان يافتن بيماري‌هاي همه گير، پايان جنگ‌ها اوکراين، کنترل شرايط کشورها و تلاش دولت‌ها براي رسيدگي به بحران‌هاي اجتماعي خسته شده‌اند. علائم اين خستگي عبارتند از احساس اضطراب، بي‌حوصلگي براي رسيدگي به کارهاي روزمره يا به طور کلي تسليم شدن در برابر سختي‌هاي زندگي است.
پل اسلوويچ، استاد روانشناسي در دانشگاه اورگان، که بيش از 60 سال است روانشناسي ريسک و تصميم گيري را مطالعه مي‌کند، گفت: »مردم مشکلات زيادي دارند و تأثيرات منفي کوويد بر زندگي ما هنوز ادامه دارد. اکنون مردم نسبت به وضعيت بهم ريخته جهان احساس ناامني مي‌کنند. درمانگران در سراسر دنيا در تلاش براي کمک به مردم هستند. ما سعي مي‌کنيم حس اميد را به بيماران خود القا کنيم: آن‌ها مي‌توانند احساس بهتري داشته باشند، آن‌ها اختيار و قدرت انتخاب دارند و افکار فاجعه آميز آن‌ها ممکن است اغراق آميز باشد. با اين حال وقتي يک بيمار از تغييرات آب و هوايي ابراز تاسف مي‌کند و مي‌پرسد چرا بايد در چنين شرايطي بچه‌دار شود با چالشي بزرگ رو به رو مي‌شوم. گاهي همدلي با آن‌ها وسوسه انگيز است، اما همدلي کمکي به بهتر شدن شرايط نمي‌کند. بجاي همدلي، من سعي مي‌کنم نگراني آن‌ها را تأييد کنم و سپس بررسي کنم که اين نگراني‌ها تا چه حد بر زندگي شخصي آن‌ها تأثير مي‌گذارد.«
سيستم عصبي بدن انسان‌ها براي رويارويي با چنين ترس‌ها و نگراني‌هاي غيرقابل حل طراحي نشده است. بسياري از اين مشکلات جهاني، امنيت بدن را تهديد مي‌کند و باعث بوجود آمدن واکنشي اضطرابي در بدن مي‌شود. آيا جامعه من در اثر آتش سوزي نابود خواهد شد، آيا فرزندانم در مدرسه در امان هستند، آيا ممکن است جنگ هسته‌اي رخ دهد؟
جودي لويتز، روانشناس و مدير مؤسس مرکز مطالعات روان درماني روانکاوي در شهر نيويورک، گفت: »با اين نگراني‌ها مردم از زندگي روزمره خود دلسرد شده و احساس بيگانگي مي‌کنند. انسان‌ها نياز دارند نسب به زندگي خود کنترل داشته باشند. وقتي احساس امنيت از فرد سلب مي‌شود، بجاي آن افسردگي و اضطراب ايجاد مي‌شود. سيستم‌هاي عصبي ما براي رسيدگي به بسياري از بحران‌هايي که اين روزها با آن رو به رو هستيم طراحي نشده‌اند.«
هشت قدم براي کنترل اضطراب
پرداختن به مسائلي که غيرقابل حل به نظر مي‌رسند مي‌تواند منجر به اضطرب شود، اما هنوز اميدي وجود دارد. اسلوويچ که در وب‌سايت شخصي خود مشکلات زندگي با ذهنيتي بيش از حد بشردوستانه را برجسته مي‌کند، گفت: »فقط به اين دليل که نمي‌توانيد مشکلي را برطرف کنيد، به اين معنا نيست که بايد آن را ناديده بگيريد. ما درمانده نيستيم.« اين بخشي از توصيه‌هايي است که اين روان درمانگر به بيمارانش ارائه مي‌دهد:
از اخبار فاصله بگيريد
دنبال کردن دائمي اخبار مي‌تواند اعتيادآور باشد و ماهيت غم انگيز وقايع را بيشتر به چشم بياورد. در نتيجه يک پژوهش، محققان دريافتند کساني که در هفته بعد از بمباران ماراتن بوستون ساعت‌ها مشغول خواندن اخبار بودند، استرس حاد بيشتري نسبت به افرادي که در صحنه بودند، تجربه کردند. روکسان کوهن سيلور، استاد برجسته علوم روانشناسي و پزشکي در دانشگاه کاليفرنيا گفت: »ما حدس مي‌زنيم که ماهيت تصويري پوشش اخبار و تکرار آن تصاوير باعث ناراحتي شديد در افراد شده است.«
به بيماراني که از خواندن اخبار احساس افسردگي مي‌کنند توصيه مي‌شود تنها يک بار در روز اخبار را بخوانند، هشدارهاي اخبار در تلفن همراه خود را خاموش کنند و در صورت امکان، رسانه‌هاي اجتماعي را به ندرت بررسي کنند. اسلوويچ به بيماران خود هشدار مي‌دهد مواظب خودت باشند، زيرا براي کنار آمدن با تلاطم‌هاي فعلي جهان به روحيه مثبتي نياز دارند. براي مراقبت از خود لازم است از سيستم عصبي خود به خوبي محافظت کنيد؛ خوب بخوابيد، خوب غذا بخوريد و ورزش کنيد. با درگير شدن در فعاليت‌هاي مثبت در زندگي که به پيشرفت شما کمک مي‌کنند، انعطاف پذيري خود را افزايش دهيد.
بر زمان حال تمرکز کنيد
عادت کنيد در اينجا و اکنون زندگي کنيد. نگراني درباره آينده و اتفاقاتي که هنوز رخ نداده‌اند هيچ سودي براي شما ندارد.
از تمرينات تنفسي بهره بگيريد
چند نفس عميق، براي مثال پنج ثانيه دم و پنج ثانيه بازدم، به آرام کردن سيستم عصبي سمپاتيک و کاهش اضطراب شما کمک مي‌کند. اسلوويچ مي‌گويد: »وقتي براي اولين بار تمرين‌هاي تنفس عميق را به بيمارانم پيشنهاد مي‌کنم، برخي نسبت به آن‌ها بدبين هستند. من به آن‌ها يادآوري مي‌کنم اين تمرينات مبتني بر علم است.« بيماران دکتر اسلوويچ گزارش مي‌دهند حداقل زمانيکه احساس مي‌کنند ضربان قلبشان در حال افزايش است، نفس کشيدن عميق به آن‌ها کمک مي‌کند.
به موفقيت‌هايتان فکر کنيد
مرتباً جنبه‌هاي مثبت زندگيتان را به ياد بياوريد؛ خواه شغل شما باشد، دوستي‌ها يا حتي گياهان آپارتماني که در طول همه گيري پرورش داده‌ايد.
درمانگر خود باشيد
لازم است از خود بپرسيد، به طور خاص در مورد چه چيزي احساس نااميدي مي‌کنيد و چرا؟ اينکه بتوانيد آنچه باعث ايجاد احساسي در شما مي‌شود را در قالب کلمات بيان کنيد، مي‌تواند به شما کمک کند کمتر تحت تأثير احساسات قرار بگيريد و بهتر بتوانيد اطلاعات را به طور منطقي پردازش کنيد.
منفعل نباشيد
به گزارش امانت به نقل از فرارو ، نگراني به سلامت روان فرد کمک نمي‌کند، اما اقدام کردن مي‌تواند بسيار مفيد باشد. به اطراف جامعه نگاه کنيد و درگير مسائل کوچک و خوشبينانه در اطراف شويد. وقتي مردم درگير مسائل محلي مي‌شوند، حس خوش بيني تازه‌اي در آن‌ها ايجاد مي‌شود.