گروه فناوري: مدتي پيش، کاراي 11 ساله فهميد که تقريباً در تمام طول عمرش، مادرش عکس‌هاي او را بدون اجازه قبلي در اينستاگرام مي‌گذاشته است. مي‌گويد: »مي‌خواستم موضوع را مطرح کنم. ديدن خودم در اينستاگرام حس عجيبي داشت و گاهي عکس‌هايي از من آنجا بود که دوستشان نداشتم.«
اسم همه کودکاني که در اين نوشته از آنها نام برده مي‌شود، مستعار است و همه آنها با اجازه والدينشان با من صحبت کرده‌اند. چند ماه بود که »کارا« جرئتش را جمع مي‌کرد تا درباره چيزي که در اينستاگرام ديده بود با مادرش صحبت کند. مدتي پيش، کاراي 11 ساله فهميد که تقريباً در تمام طول عمرش، مادرش عکس‌هاي او را بدون اجازه قبلي در اينستاگرام مي‌گذاشته است. مي‌گويد: »مي‌خواستم موضوع را مطرح کنم. ديدن خودم در اينستاگرام حس عجيبي داشت و گاهي عکس‌هايي از من آنجا بود که دوستشان نداشتم.«مانند اغلب بچه‌هاي امروزي، کارا نيز غرق در رسانه‌هاي اجتماعي بزرگ شده است. فيس‌بوک و توئيتر و يوتيوب پيش از آنکه او به دنيا بيايد، تأسيس شده بودند و اينستاگرام هم همزمان با دوران طفوليت او ايجاد شد. درست است که بسياري از کودکان هنوز خودشان در اين رسانه‌هاي اجتماعي صفحه‌اي ندارند، ولي والدين و مدرسه اين کودکان و تيم‌ها و باشگاه‌هاي ورزشي آنها، از لحظه تولدشان بدين‌سو، حضوري آنلاين براي آن‌ها ترتيب داده‌اند. شوک ناشي از فهم اينکه جزئيات زندگي آنها، يا در مواردي کل داستان زندگيشان، بدون رضايت يا اطلاع آن‌ها در اينترنت به اشتراک گذاشته شده، تجربه‌اي مهم در زندگي بسياري از کودکان و نوجوانان شده است.يک وبلاگ‌نويس حوزه فرزندپروري در مقاله‌اي در روزنامه واشنگتن پست نوشت: با اينکه دختر 14 ساله‌اش وقتي دريافت مادرش، نويسنده مقاله، سال‌هاست ماجراها و اطلاعاتي کاملاً شخصي درباره او را در اينترنت به اشتراک گذاشته است، وحشت‌زده شده، با اين‌حال اين مادر دست از وبلاگ و رسانه‌هاي اجتماعي نخواهد کشيد. نويسنده مدعي است اگر به دخترش قول بدهد که ديگر درباره او چيزي در اينترنت نخواهد نوشت »بدين معناست که بخشي حياتي از خودم را خاموش کنم، کاري که لزوماً براي من يا او مفيد نيست.« ولي اين فقط مادران وبلاگ‌نويس بسيار متعصب نيستند که هويتي آنلاين براي فرزندشان مي‌سازند، بسياري از پدر و مادرهاي معمولي نيز همين کار را مي‌کنند. بنا به يکي از پژوهش‌هاي شرکت اِي. وي. جي که در زمينه امنيت اينترنت فعاليت مي‌کند، تقريباً يک چهارم کودکان زندگي ديجيتال خود را از زماني آغاز مي‌کنند که والدين عکس سونوگرافي آن‌ها را در اينترنت به اشتراک مي‌گذارند. همچنين 92درصد از نوزادان زير دو سال هويت ديجيتال خودشان را دارند. گزارش مرکز حقوقي لوين وابسته به دانشگاه فلوريدا مي‌گويد: »امروزه بسيار پيش از آنکه شخص حتي نخستين ايميل خود را راه بيندازد، والدينش هويت ديجيتال او را شکل داده‌اند.«مهدکودک‌ها و مدارس ابتدايي معمولاً تصاوير کودکان را در وبلاگ يا اينستاگرام و فيسبوک به اشتراک مي‌گذارند تا والدين شاغل احساس کنند از زندگي کودکانشان باخبرند. نتايج و لحظات کسب امتيازهاي ورزشي که بخشي مهم از فعاليت‌هاي فوق‌برنامه هستند نيز به صورت آنلاين ثبت و ضبط مي‌شوند.  وقتي اِلِن 11 ساله بالاخره تصميم گرفت تا اسم خودش را گوگل کند، انتظار نداشت چيزي پيدا کند، زيرا هنوز حسابي در رسانه‌هاي اجتماعي نداشت. به من گفت »فکر نمي‌کردم اين همه در اينترنت حضور داشته باشم.«الن مي‌گويد با اينکه چيزي حساس يا شخصي درباره خودش در اينترنت پيدا نکرد، ولي باز هم احساس درماندگي مي‌کرد، از اينکه تمام اين اطلاعات درباره او بدون اجازه خودش منتشر شده است.
اَلي وقتي کلاس چهارم بود براي اولين‌بار اسم خودش را گوگل کرد. او نيز مانند الن انتظار نداشت چيزي پيدا کند؛ چراکه او هم هنوز حسابي در رسانه‌هاي اجتماعي ندارد. گوگل فقط چند عکس از او پيدا کرد، ولي همين هم او را متعجب کرد. بلافاصله به تصويري که مادرش از او در اينستاگرام و فيسبوک مي‌ساخت حساس شد. »والدينم هميشه در مورد من چيزهايي در اينترنت مي‌نوشتند و من هيچ مشکلي با آن نداشتم تا اينکه فهميدم به واسطه صفحه مادرم شناختي از من حاصل مي‌شود و در دنياي آنلاين يک شخص واقعي هستمـ«.
تلاش‌هايي انجام شده است تا به کودکان کمک کند که اين مسير را پشت سر بگذارند. رفته‌رفته دبستان‌هاي بيشتري دوره‌هاي سواد ديجيتال برگزار مي‌کنند. جِين که هفت سال دارد، مي‌گويد درباره حضور اينترنتي‌اش تا حدودي از مدرسه و به‌واسطه يک ارائه درباره امنيت آنلاين آموخته است. پدرش نيز درباره رسانه‌هاي اجتماعي به او هشدار داده است و قبل از اينکه عکسي از دخترش در اينترنت به اشتراک بگذارد، تأييد او را مي‌گيرد.برخي قانونگذاران نيز به اين موضوع وارد شده‌اند. در سال 2014 ميلادي، دادگاه عالي اروپا حکم داد که ارائه‌دهندگان اينترنت بايد به کاربران »حق فراموش‌شدن« بدهند. طبق اين تصميم، شهروندان اتحاديه اروپا مي‌توانند درخواست دهند تا اطلاعات مخرب مربوط به گذشته‌شان، مانند جرائمي که در زير سن قانوني انجام داده‌اند، از نتايج جست‌وجوي گوگل حذف شوند. در فرانسه، قوانين سختگيرانه حريم شخصي به کودکان اجازه مي‌دهد از والدينشان براي انتشار جزئيات شخصي و خصوصي زندگي‌شان بدون کسب اجازه شکايت کنند. در امريکا ولي چنين حمايتي از کودکان و نوجوانان نمي‌شود و بسياري از آن‌ها مجبورند خيلي مواظب باشند. الن مي‌گويد: »واقعاً بايد محتاطانه زندگي کرد«.