گروه اجتماعي:زندگي اقشاري از جامعه بويژه جوانان و نوجوانان با کمترين مشکلات و مصائب گاه به ياس ختم مي‌شود که در صورت بي‌توجهي به ارائه پادزهرهاي مناسب، فرداي اين قشر حساس را به مرز نيستي مي‌کشاند.
 کج خلقي، کم تحملي، پرخاشگري، بي اشتهايي، جويدن ناخن، پرسه زدن و راه رفتن با بي‌قراري، مجموعه نشانه ها و علائم وجود استرس و نااميدي در جوانان و نوجواناني است که در ميانه تغييرات هورموني بدن، نگاه هاي کنجکاوانه و حساس والدين و حوادث ناجوانمردانه جامعه گرفتار شده اند. اختلالات رواني - رفتاري که آخرين آمار وزارت بهداشت هم آن را تاييد مي‏ کند.
چنانچه ايرج حريرچي سخنگوي وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکي در اين‌ باره اعلام کرد: 23.4 درصد از بالغان در ايران دچار يک اختلال روانپزشکي هستند که 27.6 درصد اين افراد را زنان و 19.4درصد را مردان تشکيل مي‏ دهند؛ از هر چهار نفر بالاي 15 سال يک نفر دچار اختلال روانپزشکي است. آنچه اين روزها بيش از همه موجب نگراني خانواده ها شده و سرگردان به دنبال راه چاره اي مي گردند اما در سايه کم توجهي مسئولان و فضاي اجتماعي، به درِ بسته مي خورند.موضوعي که به باور روانشناسان، نياز به همياري گروهي ميان خانواده، رسانه و مسئولان دارد تا بتوان با تشکيل گروه درماني، ايجاد فضاي پرنشاط و پرکردن فراغت جوانان و نوجوانان بر اساس ميل آنان نه خانواده در کنار عدم پخش فيلم ها و سريال هايي با بار منفي سدي جلوي سونامي نااميدي و ياس و آسيب هاي پيرو آن زد.
*احساس بي آيندگي را دريابيم
اصغر کيهان نيا روانشناس باليني ،علت ايجاد احساس ياس در ميان قشري که قرار است نيروي فعال آينده کشور شود را اينگونه توضيح مي دهد: هدف از درس خواندن دانش آموز و دانشجو، رسيدن به آينده اي روشن و عاري از هر گونه چالش و مشکلات و کسب پايگاه اجتماعي است اما اتفاقاتي همچون ناپايداري اقتصادي و منازعات اجتماعي و بسياري موارد ديگر که در ماه هاي اخير شاهد آن بوده ايم، احساس بي آيندگي و نااميدي از آينده را در ميان اين قشر جامعه بوجود آورده است.وي در تکميل سخنان خود، به نمونه هاي بارز اين احساس در جملاتي که نوجوانان و جوانان بر زبان مي رانند اشاره مي کند و مي گويد: همين که عنوان مي کنند »نتيجه اين همه تحصيل بي کاري است يا چرا ازدواج کنم و يکي مانند خود را تحويل جامعه دهم!« حکايت از وجود احساس بي آيندگي در ميان جوانان و نوجوانان دارد؛ اينها جملاتي است که از زبان مراجعه کنندگان خود شنيده ام و تصور واهي نيست. اين مشاور و نويسنده کتاب‌هاي خانواده، انتشار اخباري مربوط به جنگ و منازعات اجتماعي را هم در اشاعه ياس و نااميدي بي تاثير نمي داند.به گفته وي، اينها مواردي است که دائما در رسانه هاي اجتماعي و مکتوب و تصويري و شنيداري تکرار مي شود که باعث شيوع ياس سراسري و نااميدي شده است. ضمن اينکه بي اعتمادي ميان مردم و مسئولان را رقم مي زند؛ موضوعي که معاون رئيس جمهوري هم بارها به آن اذعان داشته و خواهان اعتمادسازي خواهان شده است.
*عوامل همذات پنداري را برچينيم
کيهان نيا درباره راهکارهاي پيشگيري از اشاعه سم ياس و نااميدي يادآور مي شود: ورزش کردن زياد به دليل اين که کاملا فرد را از نظر جسمي و روحي به تعادل مي رساند بسيار موثر است. شادي و نشاط هم درمانگر است اما وقتي از اينها ياد مي کنيم نگاه ها به اين سمت کشانده مي شود که شادي کجا بود. همين صحبت، مسئوليت مسئولان مربوطه را دو چندان مي کند مبني بر اينکه با ايجاد فضاي با نشاط و شادي آور و عدم پخش برنامه ها و سريال هاي پر درد و آلام بتوانند اين فضاي نااميدي را اندکي کنار بزنند.
وي خاطرنشان مي کند: يادمان نرود انتشار فيلم و همچنين مطلبي سراسر آشوب و چالش و غم در جرايد براي اقشار مختلف جامعه، ايجاد همذات پنداري مي کند و همواره بر دردهاي آنان مي افزايد بر همين اساس بايد کساني که به ارزيابي و کنترل اين سريال ها و فيلم ها مي پردازند حتما با يک روانشناس و جامعه شناس مشورت کنند تا بدآموزي ها کنار برود.
  *در چيدمان اوقات فرزندان از آنان مشورت بگيريم
کيهان نيا متذکر مي شود: خانواده هم به عنوان کانون پرورش و رشد فرزندان، نخستين مدرسه آموزش خودکنترلي، مهارت هاي زندگي فردي و اجتماعي و بزرگترين مانع اشاعه ياس است اگر والدين با فرزندان همراه و همگام باشند. اما متاسفانه شاهديم برنامه هاي فوق العاده براي پر کردن وقت نوجوان و جوان به ميل والدين چيده مي شود نه تمايل فرزندان. به گزارش امانت به نقل از ايرنا،در صورتي که بايد چيزهايي باشد که مورد علاقه و شادي بخش و روحيه بخش نوجوانان و جوانان باشد.